Van Besloten Vennootschap tot Naamloze Vennootschap: alles wat u moet weten over IPO’s

Hartelijk groeten! U hebt waarschijnlijk al eerder van IPO’s gehoord, maar misschien bent u een beetje vaag over de details. Een IPO is een acroniem voor beursintroductie. Particuliere bedrijven die naar de beurs willen gaan, kunnen een aanvraag indienen om beursgenoteerd te worden wanneer ze overgaan van particulier eigendom naar publiek eigendom.

Door naar de beurs te gaan, biedt een besloten vennootschap aandelen (eigendomsrechten) aan aandeelhouders op de markt aan. Elk particulier bedrijf kan besluiten om naar de beurs te gaan (onder voorbehoud van kwalificatiecriteria). Een innovatieve start-up kan bijvoorbeeld besluiten om op een beurs te noteren en daarmee naar de beurs te gaan. Of een gevestigd bedrijf kan zijn activiteiten uitbreiden, schulden afbetalen en kapitaal aantrekken door naar de beurs te gaan.

U vraagt zich misschien af waarom een particulier bedrijf naar de beurs wil en het eigendom verwatert met de massamarkt? Wanneer een particulier bedrijf besluit naar de beurs te gaan, is dit in feite het begin van een nieuw bedrijf. De volledige managementactiviteiten van de onderneming veranderen wanneer deze overgaat van privaat naar publiek eigendom. Als particuliere belegger bieden IPO’s kansen en risico’s voor u.

Particuliere bedrijven moeten de spreekwoordelijke wielen van hun dagelijkse activiteiten met geld smeren. Waar ze al hun AUD vandaan halen, is aan het bestuur. Particuliere bedrijven kunnen leningen aanvragen bij banken en financiële instellingen (schuldverplichtingen op korte en lange termijn), ze kunnen gebruikmaken van de middelen van hun eigendom (kapitaalfinanciering en andere particuliere investeringen), of ze hebben de mogelijkheid om kapitaal aan te trekken op de openbare markten via een IPO.

Een Rekening Openen of Probeer de Gratis Demo

Hoe werken IPO’s?

Zodra de beslissing is genomen om van een privébedrijf naar een openbaar bedrijf te gaan, beginnen de eigenaren van dat bedrijf aan een acceptatieproces waarbij onderhandelingen een bepaalde verkoop van aandelen van het bedrijf aan een investeringsbank bepalen. Die investeringsbank fungeert als underwriter voor het IPO-aanbod. Deze grote banken – hoewel weinigen – gaan vervolgens door met het verkopen van hun aandelenbezit aan het publiek.

Natuurlijk zijn de verzekeraars degenen die vooraf alle risico’s op zich nemen. Om winstgevende opbrengsten te genereren, moeten ze hun aandelen die ze van het particuliere bedrijf hebben gekocht voor een hoger bedrag verkopen. Underwriting is een uiterst belangrijk onderdeel van het IPO-proces. Het zijn deze investeringsbanken die particuliere bedrijven in staat stellen om op openbare markten te noteren. In de aanloop naar een IPO-notering stijgen de aandelenkoersen routinematig ruim boven de verwachte IPO-prijs.

Het nieuws over een beursgang zorgt voor veel opschudding op de financiële markten. U zult waarschijnlijk horen over opwindende nieuwe noteringen op de ASX, de TSE, de Dow Jones Industrial Average, de NASDAQ of de New York Stock Exchange. Veel particuliere beleggers en institutionele beleggers kijken reikhalzend uit naar IPO-noteringen. Underwriters halen veel sap uit hun IPO-noteringen, aangezien de prijzen vaak door het dak gaan in de uren nadat een nieuwe voorraad is gelanceerd.

Helaas zijn veel beursintroducties getuige van een enorme zweepprijsactiviteit na de notering. Een eerste uitbarsting van kopen wordt vaak gevolgd door massale verkopen, aangezien winstnemers hun aandelen ‘pompen en dumpen’. Dit leidt tot extreme volatiliteit, waardoor beursintroducties een zeer riskant investeringsvoorstel zijn voor beginners.

Voorbereiding op een Beursgang

Er is enige discussie over de levensvatbaarheid van de financiële portefeuilles die uitsluitend uit beursintroducties bestaan – sommige beleggers zijn van mening dat dit de beste manier is, gezien de buitensporige rendementen, maar er is ook een aanzienlijk neerwaarts risico. Niemand kan anticiperen op de toekomstige prestaties van een bedrijf. De waardering van een bedrijf hangt af van de nauwkeurige prognose van de financiële gegevens.

Mits een bedrijf de juiste directie en leiding aan het roer heeft; deze mensen kunnen het verschil maken tussen succes en falen. Bedrijven moeten altijd klaar zijn voor audits voordat ze de trekker overhalen voor een IPO. Een zorgvuldige en methodologische analyse van de tactische en strategische doelen van het bedrijf moet worden uitgevoerd om de beste zakelijke praktijken voor groei op lange termijn te bepalen.

Veel bedrijven zien af van de IPO-optie en gebruiken simpelweg durfkapitaalfinanciering om hun activiteiten te laten groeien en de controle over hun bedrijven te behouden. Gemiddeld duurt het tussen de 6 en 9 maanden voordat de Securities Exchange Commission (SEC) een IPO goedkeurt. Kosten in de regio van $ 13 miljoen in overvloed. Bovendien kost het ook geld om een beursgenoteerde onderneming te blijven. Er zijn veel voorbeelden van IPO-succesverhalen en nog veel meer voorbeelden van IPO-rampen.

Er is geen kristallen bol om te bepalen welke kant een bedrijf op zal gaan, het volstaat om te zeggen dat voorzichtigheid geboden is.

Waarom zijn IPO’s inherent riskant?

Om te beginnen zijn IPO’s onbewezen bedrijven. Ze zijn net genoteerd als beursgenoteerde bedrijven, dus ze hebben geen track record van prestaties op dit niveau van operaties. In tegenstelling tot gevestigde ondernemingen met jarenlange ervaring in beursgenoteerde bedrijven, aandeelhoudersrapporten, balansen, resultatenrekeningen, kasstroomoverzichten, meningen van analisten en algemeen sentiment van een massamarkt van investeerders, zijn beursintroducties de groentjes van de aandelenmarkt.

Bij gebrek aan historische prestaties en gegevens zijn er tal van onbekende variabelen in het spel, waardoor beleggen in IPO’s een riskante oefening is. Gelukkig kunnen slimme investeerders gemakkelijk belangrijke informatie over de financiën van deze nieuw gevormde openbare bedrijven vinden. Die informatie is beschikbaar in openbare deponeringen in de vorm van financiële gegevens.

Als belegger betaamt het u om due diligence uit te voeren naar de prestaties van bedrijven die genoteerd zijn op openbare markten. Als u uw spreekwoordelijke kaarten goed uitspeelt, is het mogelijk om een opkomende ster in het IPO-rijk te kiezen en deze als een munt te slaan. een baas.

Het uitgevende bedrijf, laten we zeggen XYZ, wordt tijdens het hele proces vakkundig bijgestaan door investeringsbanken. De primaire uitgifte van aandelen van de investeringsbanken aan het publiek wordt vervolgens ondersteund door een grote en robuuste secundaire markt van handelsactiviteiten waar massaal aandelen worden gekocht en verkocht.

Interessant om te weten

IPO’s geven aan dat een privébedrijf heeft besloten om naar de beurs te gaan. IPO’s zijn vaak omgeven door veel hype en hysterie. Bedrijven die veel belangstelling kunnen wekken met de massamarkt, komen meestal op het toneel; maar als hun prestaties niet aan de verwachtingen voldoen, kan het bedrijf binnen een paar jaar failliet gaan. Er zijn veel van dergelijke gevallen van IPO’s die in de jaren 1990 en 2000 ten onder gingen met de dotcom-boom.

In de regel is het uw plicht om het ‘voorlopige prospectus’ van de uitgevende onderneming te bestuderen. Dit wordt ook wel een rode haring genoemd. Dit prospectus bevat waardevolle informatie, met name het aantal uit te geven aandelen, de verwachte koers van die aandelen, het bezit van aandelen en, nog belangrijker, de potentiële neerwaartse risico’s van het kopen van aandelen in het bedrijf.

Wanneer u besluit betrokken te raken bij een IPO, stemt u ermee in aandelen te kopen tegen de prijs voordat de handelsactiviteit plaatsvindt op de secundaire markt. Er moet aan verschillende criteria worden voldaan, met name de geschiktheidsvereisten. Geloof het of niet, soms zijn IPO’s alleen beschikbaar voor investeerders met een hoog eigen vermogen.

Veel beursvennootschappen zullen de toegang van hun klanten tot IPO’s beperken op basis van het aantal activa dat die klanten bij die beursvennootschappen hebben. Dus, zoals u kunt zien, zijn het niet allemaal gemakkelijke keuzes bij het investeren in IPO’s. Meestal is de vraag naar de aandelen van een IPO groter dan het aanbod, waardoor deze een hot item zijn op de financiële markten.

Houd er rekening mee dat het u mogelijk niet is toegestaan om aandelen die u bij een IPO hebt gekocht te verkopen wanneer u maar wilt. Er kan een zogenaamde lock-upperiode in het spel zijn die is ontworpen om de waarde van de aandelen gedurende een bepaalde periode te beschermen. Nadat u aandelen heeft gekocht, kan er van alles gebeuren met de aandelenkoers en tegen de tijd dat de lock-upperiode voorbij is, kunt u in heet water terechtkomen.

De innerlijke mechanica van rendementen, IPO-prijzen en levensvatbaarheid

Om te beginnen wijzen de historische rendementen van IPO’s op een enorme volatiliteit. IPO’s dateren uit 2007 en behaalden gemiddeld een rendement van -20% over 1 jaar. In 2008 daalde dat cijfer tot -28%. In de volgende drie jaar waren de 1-jarige prestaties van beursintroducties positief, zij het met afnemende rendementen voor elk van de jaren 2009 (15%), 2010 (6%) en 2011 (1%). In 2012 genereerden beursintroducties buitenmaatse prestaties in vergelijking met de S&P 500-index met 57% rendement, gevolgd door 32% in 2013, 28% in 2014 en -9% in 2015. In 2016 genereerden beursintroducties rendementen van 46%.

Zoals u kunt zien, zijn IPO-rendementen extreem volatiel en onderhevig aan een groot aantal macro-economische variabelen die de prestaties bepalen. Met betrekking tot prijsstelling bepaalt een gecompliceerde reeks regels en procedures de precieze prijs voor een privébedrijf om naar de beurs te gaan. Het prijspunt dat vraag en aanbod in evenwicht brengt, wordt doorgaans beschouwd als de evenwichtsprijs voor marktdeelnemers. Ervan uitgaande dat bedrijf XYZ besluit naar de beurs te gaan, kunnen ze enkele miljoenen aandelen te koop aanbieden op de openbare markt.

De huidige aandeelhouders van het bedrijf (de particuliere eigenaren) zullen hun aandelenbezit in het bedrijf zien afnemen volgens ratio’s die worden bepaald door het aantal aandelen dat beschikbaar is voor het publiek. Omdat aandeelhouders / eigenaren van particuliere bedrijven precies weten hoeveel geld ze willen ophalen via de IPO en hoeveel van het eigendom bereid is afstand te doen. Hier is een formule om u te helpen IPO-prijzen en eigendom te begrijpen:

  • Bedrijf XYZ heeft (N) aantal aandelen
  • Bedrijf XYZ biedt nieuwe aandelen op de markt (M) tegen prijs (P)
  • Bestaande eigendom wordt verwaterd [(N/(N+M))]
  • Prijs wordt bepaald door wat het publiek zal betalen om 1/(N+M) te bezitten

Nu is het tijd voor een voorbeeld:

Als bedrijf XYZ 25.000 aandelen heeft verkocht voor zijn IPO voor AU$500.000, wordt de AU$500.000 verdeeld over 25.000 aandelen. De boekwaarde van het aandeel is in dit geval AU$20 per aandeel. Het is altijd raadzaam om te wachten tot de markthysterie afneemt voordat u de haalbaarheid van beleggen in de nieuwe aandelen evalueert. Voor veel beleggers is de opwinding van een IPO echter te moeilijk om te weerstaan. Het is die eerste prijsstijging die IPO’s de moeite waard maakt.

Maak die handel! Registreer u bij AvaTrade in minder dan 3 minuten!

Een Rekening Openen of Probeer de Gratis Demo